اگر یار من آن است که من میدانم          شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

‌‌رشته ای بر گردنم افکنده دوست         می کشد آنجا که خاطرخواه اوست

                                        شهید چمران

ما‌ عدم هائیم،هستی ها نما            تو وجود مطلقی هستی نما

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندواش بخشم سمرقند و بخارا را

مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک

چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم